Hoe langer je met stenen werkt, hoe krachtiger ze worden zo lijkt het wel. En zo is het ook want je leert ze beter kennen en je gaat meer en meer met je zintuigen voelen. Eerst valt je oog op een kristal, dat kan zijn door de kleur, de schittering die het in zich draagt of door de vormgeving. Dan pak je hem vast en voel je een tinteling door je heen gaan of je krijgt het warm of koud. Of je voelt niks maar krijgt ineens een inspirerende gedachte door je heen. Stenen lees en voel je met al je zintuigen!
‘Een steen kiest jou uit’, is een waar gezegde. Het is net als kleding, de ene keer heb je zin aan wit of vrolijke kleuren en de andere keer kies je voor donker en effen. Kleding zoek je uit bij je gemoedstoestand of bij de situatie, en zo trekt een steen jouw aandacht precies op een vlak waar jij wel wat ondersteuning of een levenswijsheid kunt gebruiken.
Stenen worden ook wel de archivarissen van Moeder Aarde genoemd omdat ze gedurende de eeuwen heen veel kennis hebben opgeslagen over onze planeet. Het (wisselende) klimaat, de elementen in de bodem en de wijze waarop ze gevormd worden; door hitte, door aardverschuivingen, door afkoeling, geeft hen het kleurenpallet en de kristalstructuur mee. Dit bepaalt de naam van de steensoort en geeft hun ook de specifieke werking.
Eigenlijk is het net als wij mensen. Hoe dichterbij de evenaar, hoe donkerder gekleurd ons mensenras is. Zij beschikken over heel andere talenten dan de blankere mensen die in een regenachtig en koud klimaat wonen. Maar al behoren we tot een bepaald ras, dan nog zijn we allemaal individuen en uniek in onze eigen talenten, passies en persoonlijkheid.
Een steen uitzoeken die bij jou past, is dus persoonlijk. Een mooi avontuur, een ontdekkingsreis waar ik in ieder geval eeuwig van kan genieten.